ಲಿಂಗಬಾಹ್ಯಂಗೆ ಲಿಂಗಬಾಹ್ಯನಾಗಬೇಕಲ್ಲದೆ,
ಸುಜಾತಿ ವಿಜಾತಿಯ ಬೆರಸಿದುದುಂಟೆ ?
ಇಂತೀ ಆರುಶೈವವ ಹೊದ್ದದ ವೀರಶೈವವೆಂದ ಮತ್ತೆ.
ಇವ ಮೀರಲಿಲ್ಲ, ಪಂಚಾಚಾರಶುದ್ಧಂಗೆ.
ಇಂತೀ ಪಥವನೇರಿ ಬದುಕಿ, ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲೀಲಾಭಾವಿಯಾಗಿ ಯಾಕೆ ಬಂದೆನೆಂಬುದನರಿದು,
ಸಾಕಾರದ ನೀತಿಯ ನಿರ್ಣಯವ ಕಂಡು,
ಇನ್ನೇತರಿಂದ ಅಳಿವು, ಇನ್ನೇತರಿಂದ ಉಳಿವು ?
ಈ ಉಭಯನೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂದು ಮೇಲಿಪ್ಪಾತನನರಿಯಲು,
ಅದು ತಾನು ತಾನೆ, ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲೀಲೆಯರತು ಆಡುವರೆಲ್ಲರು,
ಕಾಲಸಂಹಾರನ ಬಂಧುಗಳು.
ಲೀಲಾಂಗನಾ ಸುಖವ ಕುರಿತು ಆಡುವರೆಲ್ಲರು,
ಲೋಲೆಯ ಬಂಧುಗಳು.
ಶೈಲಾಂಗನಾ ಲೀಲೆಯನಾಡುವರೆಲ್ಲರು,
ಕಾಲನ ಬಂಧುಗಳು.
ಲೀಲೆಯ ಜಾಳಿಸಾ, ಅಂಕಸೂನೆಗಾರ
ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲಿಂಗವ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು, ಭಕ್ತರಂಗಣವ ಕಾಯಲೇತಕ್ಕೋ ?
ಲಿಂಗವ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು, ಅವರಂಗದಿಚ್ಫೆಯ ನುಡಿದು,
ತನ್ನ ದಿಂಡ ಹೊರೆಯಲೇತಕ್ಕೋ ?
ಸಂದನಳಿದ ಸದಮಲಾನಂದಂಗೆ ಇದರಿಂದ ಒಂದೂ ಇಲ್ಲ,
ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲಿಂಗಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ ನಿಜವಸ್ತುವಿನ ಕಳೆಯದೆ,
ಮತ್ತಿಲ್ಲದುದ ಕಂಡೆ.
ರುದ್ರನ ವೇಷದಲ್ಲಿ ಪರಮನ ಪರಮ ವಿರಕ್ತಿಯದೆ,
ಮತ್ತಿಲ್ಲಾ ಎಂದೆ.
ಉಂಟಾದುದು ಇಲ್ಲವಾಗಿ, ಇಲ್ಲವಾದುದು ಉಂಟಾಗಿ,
ಈ ಉಭಯದ ಬೆಡಗಿನ ಬಿನ್ನಾಣವ,
ಒಲವರದಿಂದಲ್ಲದೆ ತಿಳಿಯಬಾರದು,
ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಲಿಂಗವ.

ಲಿಂಗ ಮೂರು, ಸ್ಥಲವಾರೆಂಬುದು ತಮ್ಮ ಸಂದೇಹದ ಗುಣ.
ಲಿಂಗವೊಂದು, ಸ್ಥಲವೊಂದೆಂಬುದು ಖಂಡಿತನ ಗುಣ.
ಅವರವರೆಂದಂತೆ ಎನ್ನದೆ, ತನ್ನಿರವ ಭಿನ್ನವ ಮಾಡದೆ,
ಮೂಢಸಾಧನೆಯವನೊಡನೆ ಕಾದುವ ತೆರದಂತೆ,
ಅವನಿಗೆ ಚೊಕ್ಕೆಹ, ಇವನಿಗೆ ನಿಶ್ಚಯ.
ಉಭಯವ ನೀವೆ ಬಲ್ಲಿರಿ, ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲಕ್ಷದ ಮೇಲೆ ತೊಂಬತ್ತಾರುಸಾವಿರ ಜಂಗಮಕ್ಕೆ
ಮಿಕ್ಕು ಅವರಿಗೆ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕಡೆಯಿಲ್ಲದೆ ಮಾಡಿ,
ಹೊಕ್ಕು ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ, ಲೆಕ್ಕ ತಪ್ಪದೆ ಅವತಾರದಲ್ಲಿ ಬಂದು,
ಮತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಬಸವೇಶ್ವರನೆಂಬ ಗಣನಾಥನಾಮಮಂ ಪಡೆದು,
ಭಕ್ತರಿಗೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಭಕ್ತಿಯಂ ತೋರಿ,
ಸತ್ಯದ ಬಟ್ಟೆಯಂ ಕಾಣದೆ, ಚಿದ್ಘನಲಿಂಗವ ಹೊಗಲರಿಯದೆ,
ಬದ್ಧಕತನವನು ಸುಬದ್ಧವ ಮಾಡದೆ,
ಶುದ್ಧಶೈವ ಕಪ್ಪಡಿಯ ಸಂಗಮನಾಥನಲ್ಲಿ,
ಐಕ್ಯವಾದ ಚಿದ್ರೂಪ ಚಿತ್ಪ್ರಕಾಶಘನಲಿಂಗ,
ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ ಹೊದ್ದಿದನೇಕರುದ್ರಮೂರ್ತಿಯಲ್ಲಿ.
ರಜತಾದ್ರಿಯಲಿರ್ದು ಸುಬದ್ಧವಾಗಿ ಪ್ರಳಯವಾಗಿತ್ತು ರುದ್ರಲೋಕವೆಲ್ಲಾ.
ರುದ್ರಗಣಂಗಳೆಲ್ಲರೂ ಮರ್ದನಂಗೆಯ್ದಲ್ಲಿ,
ಸುದ್ದಿಯ ಹೇಳುವರನಾರನೂ ಕಾಣೆ.
ಇನ್ನಿದ್ದವರಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಇನ್ನಾವುದೊ ?
ಶುದ್ಧಶೈವವ ಹೊದ್ದದೆ, ಪೂರ್ವಶೈವವನಾಚರಿಸದೆ,
ಮಾರ್ಗಶೈವವ ಮನ್ನಣೆಯ ಮಾಡದೆ, ವೀರಶೈವವನಾರಾಧಿಸದೆ,
ಆದಿಶೈವವನನುಕರಿಸದೆ, ಭೇದಿಸಬಾರದ ಲಿಂಗ ಕರದಲ್ಲಿದ್ದು,
ಕಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ನಿಂದು, ಮನದಲ್ಲಿ ಸಿಂಹಾಸನಂಗೆಯ್ದು,
ಸಕಲೇಂದ್ರಿಯವ ಮರೆದು,
ಕಾಯಜೀವನ ಹೊಲಿಗೆಯ ಬಿನ್ನಾಣದಿಂ ಬಿಚ್ಚಿ,
ಬೇರೊಂದರಸಲಿಲ್ಲವಾಗಿ ಬಯಕೆಯರತು,
ಭವಹಿಂಗಿ, ತಾನೆನ್ನದೆ ಇದಿರೆನ್ನದೆ, ಏನೂ ಎನ್ನದ ಲಿಂಗೈಕ್ಯಂಗೆ
ಸ್ವಾನುಭಾವದಿಂದ ನಮೋ ನಮೋ [ಎಂಬೆ ]
ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಲೇಪಿತವಾದವರಿಗೇಕೆ ಅಜಾತನ ಸುದ್ದಿ ?
ಪ್ರಖ್ಯಾತದಲ್ಲಿ ನೀತಿಯ ಹೇಳಿಹೆನೆಂದು
ವೇಷದಲ್ಲಿ ಸುಳಿವರಿಗೇಕೆ ಪರದೋಷನಾಶನ ಸುದ್ದಿ ?
ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಈಶನ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ, ಭೂಭಾರಕರಾದರು,
ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲಿಂಗ ಬಿದ್ದರೆ ಸಮಾಧಿಯ ಕೊಂಡೆನೆಂಬಿರಿ.
ಗುರು ಸತ್ತರೇಕೆ ಸಮಾಧಿಯ ಕೊಳ್ಳರಣ್ಣಾ.
ಬಲ್ಲರೆ ಹೇಳಿ, ಅರಿಯದಿದ್ದರೆ ಕೇಳಿ.
ಪೃಥ್ವಿಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಕಣಿಯನೆ ತಂದು, ಅಷ್ಟತನುವಿನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೊಡಲು,
ಇದ ಮುಟ್ಟಿ ಪೂಜಿಸಲಿಕ್ಕೆ, ನಾ ಹೇಗೆ ಪೂಜಿಸಲಯ್ಯಾ ?
ಲಿಂಗ ಮೂವರಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿತ್ತು.
ಪೃಥ್ವಿಯಲ್ಲಿ ಶಿಲೆಯಾಯಿತ್ತು, ಬಿನ್ನಾಣದ ಕೈಯಲ್ಲಿ ರೂಪಾಯಿತ್ತು,
ಗುರುವಿನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮೋಕ್ಷವಾಯಿತ್ತು.
ಈ ಲಿಂಗ ಬೀಳಬಲ್ಲುದೆ ? ಪೃಥ್ವಿ ತಾಳಬಲ್ಲುದೆ ?
ಲಿಂಗ ಬಿದ್ದೀತೆಂದು ಷೋಡಶೋಪಚಾರವ ಮಾಡಲಾಗದು.
ಲಿಂಗದ ಕೂಡ ಸಮಾಧಿಯ ಕೊಂಡೆನೆಂತೆಂಬ ಭಕ್ತರಿಗೆ
ನಾಯಕನರಕ ತಪ್ಪದೆಂದ, ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ.

ಲಿಂಗವನರಿದನಾಗಿ ಗುರುವೆಂಬುದ ಬಲ್ಲ.
ಪ್ರಸಾದವನರಿದನಾಗಿ ಜಂಗಮವೆಂಬುದ ಬಲ್ಲ.
ಪ್ರಸನ್ನವನರಿದನಾಗಿ ಪಾದೋದಕವೆಂಬುದ ಬಲ್ಲ.
ಪಾದೋದಕವೆಂಬುದ ಬಲ್ಲನಾಗಿ,
ಬ್ರಹ್ಮನ ಬಲೆಗೆ ಸಿಲುಕ, ವಿಷ್ಣುವಿನ ನೇಣಿನಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುವೊಡೆಯ,
ರುದ್ರನ ಶೂಲದಲ್ಲಿ ಬಗೆಯಿಸಿಕೊಳ್ಳ.
ಇಂತೀ ಅಗ್ಗಳೆಯಂಗೆ, ಜಗದ ನುಗ್ಗುಗಳು ಸರಿಯೆಂದಡೆ, ಸಿಗ್ಗಾಗದಿರ್ಪನೆ ?
ಚಿದ್ರೂಪನ ನಿಲವಿಂಗೆ ಹೊದ್ದಿ, ನಮೋ ನಮೋ ಎಂದೆ,
ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲಿಂಗ ಪ್ರಾಣ, ಪ್ರಾಣ ಲಿಂಗವಾದ ನಿರಂಗನ ಇರವು ಹೇಗೆಂದಡೆ :
ಉರಿಯೊಳಗಣ ಸರಮಣಿಯಂತೆ, ಧರೆಯೊಳಗಣ ಸುರತರುವಿನಂತೆ,
ಕರಿಯೊಳಗಣ ಬರವಿನಂತೆ, ವರದೊಳಗಣ ಕರುಣದಂತೆ,
ಸರಧಿಯೊಳಗಣ ಸಾರದಂತೆ.
ಇಂತೀ ಭರದಲ್ಲಿ ತಿರುಗುವ ಸುಳುಹು ಅರಿಬಿರಿದಯ್ಯಾ.
ಎನಗವರು ಭವರೋಗ ವೈದ್ಯರು.
ಆ ಪರಾಪರ ಶಿವಮೂರ್ತಿ, ಪರಬ್ರಹ್ಮಗುರು ತಾನೆ,
ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ.

ಲೇಸಾಯಿತ್ತಯ್ಯಾ ಎನ್ನ ಕಾಡುವುದು.
ಎಲೆ ದೇವ, ನಿನಗದು ಕಾರುಕನ ಬುದ್ಧಿಯಂತೆ.
ಅಡಿಗೆ ನಾನಾಗಿ, ಮೇಲೆ ಹೊಡೆವುದಕ್ಕೆ ನೀನಾಗಿ.
ಎರಡರ ನಡುವೆ ಹೊಡೆಯಿಸಿಕೊಂಬುದಕ್ಕೆ ನೀನಾಗಿ.
ತನ್ನ ವಂಶ ತನಗೆ ಹಗೆಯಾಗಿ,
ಕೊಡಲಿಯ ಕಾವು ಕುಲಕ್ಕೆ ಮಿತ್ತಾದಂತೆ,
ಎಲ್ಲವೂ ನೀನಾಗಿ, ಎನ್ನನೇಕೆ ಕಾಡಿಹೆ,
ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ ?

ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಮಜ್ಜನವ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಮಂಡೆಯ ಕುರುಹ ಕಾಣೆ.
ಲಿಂಗಕ್ಕುಣಬಡಿಸುವಡೆ ಬಾಯ ನೆಪ್ಪ ಕಾಣೆ.
ಇದಕ್ಕಿನ್ನೇವೆ ? ಇನ್ನಾರಿಗೆ ಹೇಳುವೆ ?
ಕೊಟ್ಟ ಗುರು, ದೃಷ್ಟವ ಹೇಳಿದುದಿಲ್ಲ.
ಸೊಡರ ಹಿಡಿದು ಹಾಳುಹಗಹದಲ್ಲಿ
ಬೀಳುವ ತೆರನೆನಗಾಯಿತ್ತು, ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲಿಂಗಾಂಗಿಯೆಂದು ಜಗದಲ್ಲಿ ಸುಳಿವ ಜಂಗಮಲಿಂಗವೆ ಕೇಳಿರಯ್ಯಾ,
ಭೃತ್ಯನ ಬಿನ್ನಹವ.
ಲಿಂಗವೇ ಅಂಗವಾದ ಮತ್ತೆ, ಹೆಣ್ಣಿನ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿ, ಬಣ್ಣಗೆಟ್ಟಿರಲ್ಲಾ.
ಹೊನ್ನಿನಾಶೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ, ಪ್ರಸನ್ನವಪ್ಪ ಲಿಂಗವ ಮರೆದಿರಲ್ಲಾ.
ಮಣ್ಣಿಗೆ ಆಶೆಮಾಡಿ, ಘನಲಿಂಗವನರಿಯದೆ ಘಾಸಿಯಾದಿರಲ್ಲಾ.
ಜಂಗಮಲಿಂಗವ ನುಡಿದಡೆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ದೂರ,
ತಾಳಿದಡೆ ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ದೂರ.
ಬಿಡಬಾರದು, ಪೂಜಿಸಿ ಹಿಡಿಯಬಾರದು, ಮನಮುಟ್ಟದಾಗಿ.
ಹಡಿಯಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ ತುಡುಗುಣಿನಾಯಂತೆ ಮೊರೆಯಿಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ನಿಮ್ಮಡಿಗಳ ಬಿಡುಮುಡಿಯನರಿಯದೆ,
ಎನ್ನೊಡೆಯನೆ ಕೇಳಾ, ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲಿಂಗಾಲಯದಲ್ಲಿ ಸತ್ತಿತ್ತೆಂದು,
ಸಂಪ್ರೋಕ್ಷಣವ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ಸಂದೇಹಿಗಳ ನೋಡಿರೆ.
ಲಿಂಗಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಜಗದಳಿವುಳಿವೆಂಬುದನರಿಯದೆ,
[ಪ್ರೇ]ತಲಿಂಗವೆಂದು ಭೂಸುರರು ಕೂಡಿ,
ಜಗದೀಶಂಗೆ ಅಭಿಷೇಕವಂ ಮಾಡಿ ಘಾಸಿಯಾದರಲ್ಲಾ,
ಸಂಗನಬಸವ ಮುಂತಾದ ಅಂಗಲಿಂಗಿಗಳೆಲ್ಲರು.
ಸಂಗನಬಸವಣ್ಣಂಗೆ ಶೈವಸಂಗಮೇಶ್ವರನೇ ಗುರುವಾದ.
ಪ್ರಾಣಲಿಂಗವೆಂದು ಇನ್ನಾರಿಗೆ ಹೇಳುವೆ ?
ಇನ್ನು ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ, ನಾನಂಜುವೆನಯ್ಯಾ.
ಬಂದ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಬರಲಾರದೆ, ಈ ದ್ವಂದ್ವವ ಹರಿಯಾ,
ಜಂಗಮಪ್ರಾಣ ಸಂದಿಲ್ಲದಿಪ್ಪ ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

ಲಿಂಗಸ್ಥಲ ಭಾವಸ್ವರೂಪವಾದಲ್ಲಿ,
ಪ್ರಾಣಲಿಂಗಿ ಶರಣ ಐಕ್ಯನೆಂಬ ತ್ರಿವಿಧವ ತಾಳ್ದು, ಮೂರ್ತಿ ಕುರುಹುಗೊಂಬಲ್ಲಿ,
ನಾನಾ ಮಧುರ ರಸದಂಡ ವೃಕ್ಷಂಗಳಲ್ಲಿ ಮಿಕ್ಕಾದ
ಲತೆ ಪಚ್ಚೆ ಪೈರುಗಳಲ್ಲಿ ಕುಸುಮಗಂಧ ಮೃಗಗಂಧಂಗಳು
ಸ್ಥಾವರ ಮುಂತಾದ ಸುಗಂಧ ಸುವಾಸನೆಗಳಿಗೆಲ್ಲಕ್ಕೂ
ತದ್ರೂಪಿಂಗೆ ಹಿಂಗದಂತೆ ಬಂದೊದಗಿದ ಸಂಗದಂತೆ
ಕುರುಹುಗೊಂಡೆಯಲ್ಲಾ.
ಕಾಯದ ಜೀವದ ಉಭಯದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿಂದು ದೇವನಾದೆಯಲ್ಲಾ.
ನಿನ್ನ ಲೀಲೆ ಕಾರಣವಾಗಿ, ಸಂದೇಹಿಗಳಿಗೆ ಸಂಕಲ್ಪಿಯಾಗಿ,
ನಿರಂಗಿಗೆ ನಿರಾಲಂಬನಾಗಿ, ಸಮ್ಯಕ್‍ಜ್ಞಾನ ಮುಕುರದಂತೆ
ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆಯಲ್ಲಾ,
ನಿರಂಗ ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ, ನಿನ್ನಿರವ ನೀನೇ ಬಲ್ಲೆ.

ಲಿಂಗವಿದ್ದು ಇದಿರಿಂಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಕಾರಣ ಗುರುವಾದ.
ಆ ಗುರು ಸನ್ಮತವಾಗಿ ಹರಸ್ವರೂಪವ ಮಾಡಲಾಗಿ ಜಂಗಮವಾದ.
ಇಂತೀ ಲಿಂಗ ಬೀಜ ಅಂಕುರಿಸಿ ಎರಡಾಯಿತ್ತು.
ತಾ ಕುರಿತು ಮೂರಾಯಿತ್ತು.
ಮೂರು ಆರಾದ ಭೇದವ ಉಪಮಿಸಲಿಲ್ಲ.
ವಿಶ್ವಮಯನಾಗಿ, ವಿಶ್ವಾಸಕ್ಕೆ ಒಡಲಾಗಿ, ಪ್ರಣವ ಬೀಜವಾಗಿ,
ಉತ್ಪತ್ಯ ಲಯಕ್ಕೆ ಕರ್ತರ ಕೊಟ್ಟು,
ಮಿಕ್ಕಾದ ತತ್ವಗಳಿಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗೆ ಹಂಚಿ ಹಾಯಿಕಿ,
ಅವು ಯಂತ್ರವಾಗಿ, ಯಂತ್ರವಾಹಕವಾಗಿ,
ಜಲದಿಂದಾದ ಮಲವ ಮತ್ತೆ ಜಲ ತೊಳೆವಂತೆ,
ನಿನ್ನ ಲೀಲೆಗೆ ನೀನೆ ಹಂಗಾದೆಯಲ್ಲ.
ಅ[ಲ್ಲಿಗೆ] ಮಲವಾಗಿ ಎನ್ನಲ್ಲಿಗೆ ಅಮಲವಾಗಿ,
ಪಾಶಬದ್ಧ ವಿರಹಿತನಾದ, ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ.

ಲಿಂಗಕ್ಕೊಂದು, ತನಗೊಂದೆಂಬಾಗ ಆ ಅಂಗ, ಲಿಂಗವಿರೋಧಿಯೆ ?
ಆ ಅಂಗ, ಇಷ್ಟಲಿಂಗವ ಆತ್ಮನ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಅರಿದೆಹೆನೆಂಬುದು ನಿರ್ಮಾಲ್ಯವೆ?
ಇವು ಕುಲಛಲ ವಾಗ್ವಾದದ ಮಾತಲ್ಲದೆ, ಬಲಿಕೆವಂತರ ನೀತಿಯಲ್ಲ.
ಕೊಂಬಲ್ಲಿ ಕೊಡುವಲ್ಲಿ, ಉಂಬಲ್ಲಿ ಉಡುವಲ್ಲಿ, ಓಡುವಲ್ಲಿ,
ಲಿಂಗವನೊಡಗೂಡಿರ್ಪುದು, ಕ್ರಿಯಾಶುದ್ಧಾತ್ಮನ ಇರವು.
ಹೀಂಗಲ್ಲದೆ ಪತ್ರಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿ ನೋಡಿದಡೆ,
ಸೂರ್ಯ ತತ್ತುಗೊತ್ತಾಗಿರ್ಪುದು, ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.